BöLUM 5- KARA ŞOVALYEEskiden çok eskiden bir şövalyem vardı. Hiç bir zaman onun yok olup gidebileceğini ya da karanlık güçlere yenilebileceğini düşünemezdim. O yanımdayken hayat kolaydı , zorluklar yanıma yaklaştığı anda uzun kılıcını çekerdi ve hepsini yok ederdi. Bembeyaz bir zırhı vardı. Zırhın zamanla paslanmaya başladığını ben bile gerebiliyordum. Keşke sadece paslanmış olarak kalsaydı, zaman geçtikçe paslanmış zırh kararmaya başladı. Kararan zırhıyla birlikte şövalye nefes alamamaya başladı. Bu nedenle hiç görmediğim suratını açmayı istiyordu. Suratını görmeye hazır değildim ama nefes alamadığını söyledikçe zırhından çıkmamasının bencillik olabileceğini düşündüm. Zırhını çıkarmamak için bir süre direndi. Çektiği acılar ve boğulma hissi beni de güçten düşürüyordu. Günlerden bir gün karşımda daha önce hiç görmediğim zayıf ve güçsüz birisini gördüm. Bana tuhaf bir şekilde bakıyordu ve ben nedenini anlamak için onunla konuşmaya çalışıyordum. Konuşmaya başladığında ses tonundan onun kara şövalye olduğunu anladım. Zırhını çıkarmıştı. Hiç görmediğim suratını görmek benim için ani olmuştu. Bu durumu atlatmak zamanımı alacaktı biliyordum. Zaten bir sure sonra şövalyenin benliğinin karanlık güçleri tarafından yok edildiğini öğrendim. Artik bu hayatta yoktu. Alışkanlıklar çabuk terk edilemiyor. 4 yıldır yanımda olan bu çok sevdiğim şovalyenin olumu beni derinden etkileyecekti. Her şeye rağmen pes etmemeliydim ve kanadı tozpembe olmaya başlamış küçük meleği kırmızı rengine ulaşana kadar desteklemeliydim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder